Felipe Correa
Είναι καιρός να συμφωνήσουμε ότι η θεσμική κομματική πολιτική δεν έχει να προσφέρει απαντήσεις στα πιο πιεστικά προβλήματα της κοινωνίας, αυτά που περιστρέφονται γύρω από την ευημερία, την ευτυχία, την ελευθερία και την ισότητα για όλους μας. Αυτός είναι ο λόγος που μπορούμε να δούμε ότι η ελευθεριακή σοσιαλιστική εναλλακτική λύση μπορεί να βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Το συμπέρασμά μας είναι ότι η πολιτική θα πρέπει να ασκείται εκτός του κοινοβουλευτικού φόρουμ, από τους ανθρώπους στους δρόμους, μέσω της άμεσης δράσης. Με τον τρόπο αυτό, ως κίνημα, θα πρέπει να αποτελέσουμε κάτι που να προσφέρει μια πραγματική εναλλακτική λύση στη θεσμική πολιτική η οποία είναι υπό κατάρρευση.
Τρεις βασικές αρχές, που ορίζονται κατωτέρω κατά προσέγγιση, μπορούν να συνθέσουν τη δραστηριότητα σε αντίθεση με την κοινοβουλευτική πολιτική:
1.Αυτοδιεύθυνση. Η αυτοδιεύθυνση είναι ένα πρακτικό παράδειγμα που αποσκοπεί στην εξάλειψη της ιεραρχίας στον χώρο εργασίας και στην επίτευξη της κοινότητας, εξασφαλίζοντας ότι όλοι λαμβάνουν τους πλήρεις καρπούς των προσπαθειών που καταβάλουν και μπορούν να έχουν λόγο σε θέματα που τους αφορούν. Είναι αυτο- οργάνωση, μια εναλλακτική λύση στη μισθωτή εργασία και στην πολιτική της αντιπροσώπευσης στους πολιτικούς. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από εκείνους που επηρεάζονται από κάθε θέμα, μέσω των οριζόντιων συνελεύσεων διευκολύνοντας έτσι την πλήρη συμμετοχή (στις πραγματικές διαδικασίες) από όλους.
2. Φεντεραλισμός. Λαμβάνοντας υπόψη τις αδυναμίες των δομών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας … το σύστημα που θα πρέπει να πάρει τη θέση του είναι ο φεντεραλισμός. Ο φεντεραλισμός (ή ομοσπονδιακό σύστημα) είναι μια πολιτική διευθέτηση που σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει την κομματική πολιτική εκπροσώπηση από κάτι διαφορετικό, που χτίστηκε από το μηδέν και έχει τις ρίζες του σε πραγματικές ανάγκες του λαού. Με βάση αυτήν τη ρύθμιση, τα άτομα συνενώνονται σε κοινότητες, οι κοινότητες σε ευρύτερες οργανώσεις και ούτω καθεξής. Μέσα σε αυτές τις ομοσπονδίες δεν υπάρχει ιεραρχία, οι αποφάσεις λαμβάνονται σε μη ιεραρχικές συνελεύσεις και εκπρόσωποι επιλέγονται -με περιστρεφόμενη και ανακλητή εντολή- μεταφέροντας απλώς τις αποφάσεις που ελήφθησαν σε αυτές τις συνελεύσεις σε πιο ευρείς φορείς.
3. Ηθική. Θεωρούμε την πολιτική και την ηθική ως άρρηκτα συνδεδεμένα. Η έννοια της λέξης, δεδομένου ότι αντανακλά τις ηθικές αξίες μας, πρέπει να ενισχυθεί με ένα θεωρητικό σύστημα μέσω του οποίου μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη ως ένα σύνολο κανόνων. Η δεοντολογία πρέπει να γίνει κατανοητή ως μια αρχή που κοιτά πέρα από τα μεμονωμένα ή τα παραταξιακά συμφέροντα. Περιλαμβάνει κάτι μεγαλύτερο από το άτομο και πρέπει να γίνει κατανοητή ως καθολική / οικουμενική, δηλαδή, θα πρέπει να εκλάβει τόσο σοβαρά υπόψη τα συμφέροντα των άλλων όσο και τα δικά μας και να εφαρμόζονται συστηματικά. Μια ηθική πολιτική θα πρέπει να ασχολείται με όλους όσους επηρεάζονται από αυτή και θα πρέπει να ενισχύει τα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων, ως ένα μέσο για την επιλογή των δράσεων εκείνων που ταιριάζουν καλύτερα σε αυτούς.
Οι αρχές αυτές δεν πρόκειται να γίνουν πραγματικότητα από τη μια μέρα στην άλλη ή τον επόμενο χρόνο. Το μεγάλο δίδαγμα που αντλούμε από αυτά είναι ότι μπορούν (και πρέπει) να ανανεώνουν μέρα με τη μέρα τις πρακτικές μας, έτσι ώστε να δουλεύουμε πολιτικά -αν και εκτός του κοινοβουλευτικού πλαισίου- προκειμένου να οικοδομηθεί μια πραγματική δημοκρατική εναλλακτική λύση (με την έννοια της άμεσης δημοκρατίας) που να μπορεί να οργανώσει την κοινωνία, στον εργασιακό χώρο καθώς και στις κοινότητές μας, έτσι ώστε να διαπνέεται από ηθικές σχέσεις, με αποτέλεσμα να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση και να την αναγκάζει να προβαίνει σε παραχωρήσεις στο όνομα της ευημερίας μας, οδηγώντας την κοινωνίας στο δρόμο της ελευθερίας.
Αυτό πρέπει να κατανοείται ως: α) ικανοποίηση όλων των υλικών αναγκών του κάθε ενός από εμάς και β) να γίνει το επίτευγμα της απρόσκοπτης ανάπτυξης όλων των δυνατοτήτων μας, απαλλαγμένης από την καταπίεση του κεφαλαίου και τους Κράτους, ελευθερία για όλους και όχι μόνο για μια συγκεκριμένη ομάδα. Ας αφήσουμε τις εκλογές κατά μέρος. Δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό. Ας συμμετάσχουμε τώρα στην πολιτική, εδώ, όπου ζούμε.