Επειδή όμως η επανάσταση δεν είναι μια στιγμιαία ανατροπή που ακολουθείται από την αυτόματη επίλυση των κοινωνικών αντιθέσεων, αλλά περισσότερο μια διαδικασία διαδοχικών και βίαιων ανατροπών και ταυτόχρονα δημιουργίας νέων μορφών κοινωνικής οργάνωσης, δεν παύει να κουβαλά πολλά από τα στοιχεία του παλιού κόσμου που καταρρέει. Έτσι και η Ισπανική Επανάσταση αντανακλούσε τις φυλετικές και κοινωνικές ανισότητες, τις σεξιστικές αντιλήψεις και την πατριαρχική ιδεολογία που διαπερνούσαν την καθολική ισπανία του ’36, ενώ ταυτόχρονα καταστρέφοντας τους αυστηρά παραδοσιακούς ρόλους πρόσφερε στις γυναίκες την δυνατότητα να παλέψουν ενάντια σε όλα αυτά.
