Το κείμενο Κοινωνική Μόλυνση : Μικροβιολογικός Ταξικός Πόλεμος των Chuang αποτέλεσε μία δυνατότητα για συνάντηση και συζήτηση μεταξύ ανθρώπων που ζούμε σε διαφορετικές πόλεις. Μπροστά στην παράνοια και στην παραίτηση, το κείμενο αυτό μέσα από τις αρετές του, μας προσέφερε μία μικρή διέξοδο από τη γενικευμένη σύγχυση.
Η επεξεργασία του τρόπου που το Κινεζικό Κράτος χρησιμοποιεί στρατηγικές για να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό ανταγωνισμό στο εσωτερικό της, θεωρούμε ότι είναι κομβική άμα θέλουμε να αντιληφθούμε το τι είναι αυτό που συμβαίνει, ακόμα και στα μέρη μας.
Φίλοι και φίλες της συνάντησης από Αθήνα και Θεσσαλονίκη
“…Το αποτέλεσμα της λήψης αυστηρών μέτρων είναι σχεδόν πάντα μια δεύτερη εξέγερση, η οποία έχει ματώσει από τη σύνθλιψη της πρώτης και η οποία έχει γίνει ακόμα πιο απελπισμένη. Εδώ, η καραντίνα δύσκολα θα καθρεφτίσει την πραγματικότητα του εμφυλίου πολέμου και της αντιεξέγερσης. Αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, η λήψη αυστηρών μέτρων έχει γυρίσει μπούμερανγκ με τους δικούς της τρόπους. Με τόσο μεγάλο μέρος της προσπάθειας του κράτους να επικεντρώνεται στον έλεγχο των πληροφοριών και τη συνεχή προπαγάνδα η οποία υλοποιείται μέσω κάθε πιθανού μηντιακού μηχανισμού, η αναταραχή έχει εκφραστεί σε μεγάλο βαθμό μέσα στις ίδιες πλατφόρμες.
Ο θάνατος του Δρ. Li Wenliang, ενός από τους πρώτους πληροφοριοδότες πάνω στους κινδύνους του ιού, στις 7 Φεβρουαρίου συγκλόνισε τους πολίτες που είναι εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους σε όλη τη χώρα. Ο Li ήταν ένας από τους οκτώ γιατρούς που συνελήφθησαν από την αστυνομία για διάδοση «ψευδών πληροφοριών» στις αρχές Ιανουαρίου, προτού αργότερα προσβληθεί ο ίδιος από τον ιό. Ο θάνατός του προκάλεσε την οργή των δικτυιτών [netizens] και μια συλλυπητήρια δήλωση από την κυβέρνηση της Wuhan. Οι άνθρωποι αρχίζουν να βλέπουν ότι το κράτος αποτελείται από αδέξιους αξιωματούχους και γραφειοκράτες, οι οποίοι δεν έχουν ιδέα τι πρέπει να κάνουν, αλλά εξακολουθούν να κάνουν σαν να μην τρέχει τίποτα…”
