Οι στρατηγικές επιλογές καθορίζονται από το ηθικό ή την ηθική. Πιο συγκεκριμένα: μια ηθική με επίκεντρο τον αντι-αυταρχισμό, την αντίθεση στην κυριαρχία, τον αντι-καπιταλισμό, τον αντι-κρατισμό, καθορίζει ποια στρατηγική είναι αποδεκτή. Δεν είναι τα μέσα που δικαιολογούν τους σκοπούς, αλλά οι σκοποι που θέλουμε και που διαμορφώνουν τα μέσα.
Προφανώς, το να πολεμάς για την ελευθερία της εργατικής τάξης πρέπει να σημαίνει ότι τάσσεσαι και ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι ουσιαστικής σημασίας σ’ αυτόν τον αγώνα.
Δεν έχει σημασία αν ο ιμπεριαλισμός δικαιολογείται ότι προωθεί τη “δημοκρατία” ή την ”ελευθερία”. Έτσι, πρέπει ολοκληρωτικά και άνευ όρων, να αντιταχθούμε στις αντιδραστικές, Δυτικές ιμπεριαλιστικές δράσεις στη “Μέση” Ανατολή. Ο ιμπεριαλισμός είναι ένα μεγάλο κακό, ανεξάρτητα από το αν είναι Δυτικός ή Ανατολικός, αν εξασκείται από μια μεγάλη ή μια μικρή δύναμη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε αντιιμπεριαλιστικό κίνημα είναι άξιο υποστήριξης, δικαιολογώντας σπασμωδικλά τη λογική “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”.
Η υποκρισία των Δυτικών Μέσων Ενημέρωσης, τα εγκλήματα του Δυτικού ιμπεριαλισμού και οι διακρίσεις κατά των μεταναστών και των «ξένων», δεν δικαιολογούν την υποστήριξη εκ μέρους της Αριστεράς, ούτε του αντιδραστικού, Δυτικού ιμπεριαλισμού ούτε των αντιδραστικών αντι- ιμπεριαλιστών, ούτε ακόμα την επίδειξη κάποιας συμπάθειας για καμιά ομάδα αντιδραστικών, δυτικών ή ανατολικών. Είναι μια κόλαση με δύο πλευρές. Και οι δύο πλευρές είναι εχθροί μας.
Ο κόσμος δεν αποτελείται μόνο από δύο στρατόπεδα, τις ιμπεριαλιστικές και τις επαναστατικές ελίτ του ”Τρίτου Κόσμου”, υπάρχει και μια τρίτη πλευρά, η εργατική τάξη και η Αριστερά, συμπεριλαμβανομένων και των αναρχικών, και αυτή είναι η δική μας πλευρά.
Έτσι, ας προσεγγίσουμε το όλο ζήτημα από την πλευρά της εργατικής τάξης και των φτωχών, και αυτό σημαίνει ότι τασσόμαστε ενάντια σε κάθε καταπίεση και εκμετάλλευση. Από αυτήν την πλευρά, τασσόμενοι ενάντια στον ιμπεριαλισμό άνευ όρων, συμπεριλαμβανομένου οτιδήποτε εξοργίζει το γαλλικό Κράτος, είναι τώρα κάτι το δικαιολογημένο.
Σε κάθε χώρα, υπάρχει ένας αγώνας μεταξύ της αντίδρασης και της προόδου, και η δική μας πλευρά είναι με την πρόοδο. Δεν θα πρέπει να παρασυρθούμε από τις εξάρσεις και τις υφέσεις των αγώνων των εχθρών μας, αλλά πρέπει να χαράξουμε τη δική μας πορεία.
*Σχετικός σύνδεσμος http://anarkismo.net/article/28725
**Ελληνική μετάφραση: “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”
Με την εργατική τάξη, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις τρομοκρατικές επιθέσεις