Αυτό το άρθρο είναι μια προσπάθεια να προστεθεί κάτι στην συζήτηση η οποία λαμβάνει (ή μάλλον θα πρέπει να λάβει) χώρα γύρω από το θέμα του σεξισμού μέσα στα ίδια τα κινήματα που υποστηρίζουν ότι τον μάχονται. Ήταν μια δύσκολη διαδικασία να γίνει η διάκριση μεταξύ του σεξισμού μέσα στο αναρχικό κίνημα και του γενικότερου σεξισμού μέσα στην κοινωνία γιατί τόσες πολλές από τις επικρίσεις που μπορούν να διατυπωθούν κατά του αναρχικού κινήματος είναι κριτικές προς την ευρύτερη κοινωνία. Υπάρχει ένα κενό εκεί που θα έπρεπε να είναι οι κρίσιμες αναρχικές φεμινιστικές/αντισεξιστικές κριτικές, το οποίο έχει οδηγήσει στην απουσία διαλόγου και συμπαγών δράσεων γύρω από το θέμα του σεξισμού. Αυτή η κριτική θα βασιστεί πάνω σε πολλές αδυναμίες του Αναρχικού κινήματος, οι οποίες επιδεινώνονται γύρω από θέματα σεξισμού (και άλλων μορφών καταπίεσης). Υπάρχει μια συνοχή σκέψης και συμπαγών δράσεων την οποία οι αναρχικοί πρέπει να υιοθετήσουν ή να αναζητήσουν με σκοπό την καταπολέμηση του σεξισμού μέσα μας και του σεξισμού στην ευρύτερη κοινωνία.