(μπροσούρα από την πρωτοβουλία ολικής άρνησης στράτευσης)
Μια συζήτηση με ένα σύντροφο της συλλογικότητας ”αναρχικοί ενάντια στο τείχος” και ένα κείμενο της αρνήτριας στράτευσης Sahar Vardi.
” Στο Ισραήλ, το να βλέπεις στρατιώτες παντού, γίνεται τελικά μέρος της ζωής σου. Αν πας στο σούπερ μάρκετ, σίγουρα θα πέσεις πάνω σε κάποιο φαντάρο, αν πας στο νοσοκομείο θα δεις στρατιωτικούς, οπουδηποτε και να πας στο Ισραήλ πάντα βλέπεις στρατιώτες. Και το κυριότερο, τους βλέπεις με τα όπλα τους. Και έτσι ο στρατός γίνεται κάτι το οικείο. Εδώ, για παράδειγμα, αν κάποιος έβγαινε για βόλτα στη Ρόμπλας (σ.τ.μ από τους κεντρικότερους και πιο πολυσύχναστους δρόμους στη Βαρκελώνη) με ένα αυτόματο Μ16 να κρέμεται στον ώμο του, ο κόσμος θα αναφωνούσε “Μα τι στο διάολο συμβαίνει”.
