“…Αντίστοιχα σε στιγμές “εθνικής έξαρσης” θυμόμαστε τα αντιαλβανικά πογκρόμ του 2004, τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών στην Αθήνα στην εποχή των “αγανακτισμένων”, τον αντιτσιγγανισμό στο Μενίδι το καλοκαίρι του 2016, τις επιθέσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και μεταναστριών. Τώρα στην εθνικιστική λύσσα για το μακεδονικό δεν υπάρχει αντίστοιχη μειονότητα να κυνηγηθεί, αλλά αυτό για τον φασισμό δεν αποτελεί πρόβλημα. Η συναίνεση – συγκάλυψη περιστατικών ρατσιστικής βίας οποιασδήποτε διαβάθμισης και η έντεχνη προσπάθεια οι θύτες να “πέσουν στα μαλακά”, στα πλαίσια κοινωνικού περίγυρου, ομαδοποιήσεων και προπαγάνδας από μμε και κράτος, αποδεικνύουν τον τρόπο διαχείρισης των κάθε λογής επιθέσεων από πλευράς κράτους έναντι των καταπιεσμένων….
…Ο φασισμός εκκολάπτεται, αναπαράγεται, συντηρείται και ελέγχεται εργαλειακά όποτε το κράτος το κρίνει ως απαραίτητο. Δεν προκύπτει όμως κάθετα. Δεν είναι ένας νόμος που συντάσσεται και επιβάλλεται. Ο φασισμός επιβιώνει καθώς συντηρούνται οι ζωτικές του ρίζες. Ο εθνοπατριωτισμός, ο ρατσισμός, η πατριαρχία, η ταξική εκμετάλευση, κάθε μορφής και έντασης κοινωνικός αποκλεισμός μέσα στο κοινωνικό σώμα όσο βρίσκουν ανοχή, συγκάλυψη και “ηθική” νομιμοποίηση, τόσο αναπαράγονται και φροντίζουν το δέντρο του φασισμού να παρεμένει ζωντανό. Ένα δέντρο που δηλητηριάζει, παρασιτεί, εξουσιάζει και καταστέλλει κάθε ελευθερία, κάθε κοινωνική σχέση, τις ζωές μας. Η συνέχεια του φασισμού και η εργαλειοποίησή του από το κράτος για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του και τον κοινωνικό έλεγχο και καταστολή, είναι υπόθεση όλων όσων στον πόλεμο ενάντια στην κυριαρχία πήραμε θέση στο πλευρό των καταπιεσμένων.”
