«Από την ενεργοποίηση της πολεμικής μηχανής και την πριμοδότηση του πατριωτισμού ως «υγιούς ιδεολογίας» από την κυβερνώσα αριστερά, μέχρι τα θλιβερά καρναβάλια µίσους για τη Μακεδονία, τις ιαχές για το Αιγαίο και την προάσπιση των «εθνικών συμφερόντων», ο εθνικός παροξυσμός µμαζί µε έναν διάχυτο δημόσιο λόγο εθνικισμού, ρατσισμού, μιλιταρισμού, επιχειρεί να µας πνίξει.»
Τα κείµενα της παρούσας έκδοσης έχοντας γραφτεί µέσα σε µια συγκυρία όξυνσης των κυριαρχικών επιταγών η οποία επέβαλε άµεσα και µε ασφυκτικούς όρους τα επίδικά της, καταθέτουν µια οπτική της κοινωνικής/πολιτικής πραγµατικότητας και δεν διεκδικούν τη συνολική ερµηνεία των συγκεκριµένων κυριαρχικών πτυχών. Η ολοένα µεγαλύτερη εµβάθυνση και ανάλυση παραµένει ένα διαρκές ζητούµενο, προκειµένου οι αντιστάσεις να ξεδιπλώνονται πάνω σε ρηξιακές και χειραφετητικές κατευθύνσεις.
Ενδεικτικά σηµεία προβληµατισµού αποτελούν οι έννοιες του «λαού», του «λαϊκισµού» και του αντιιµπεριαλισµού. Αφενός, η έννοια του «λαού» και η χρήση της στον καθεστωτικό και αντικαθεστωτικό λόγο καθώς και η σύνδεση-σχέση του «λαού» και του «λαϊκισµού» µε το κράτος, το έθνος και τον εθνικισµό. Αφετέρου, η «επιστροφή» του αντιιµπεριαλισµού, µε τις ανάλογες ρητές ή υπόρρητες πατριωτικές και εθνικοαπελευθερωτικές αναφορές του, όχι µόνο ως εργαλείο ανάλυσης της κυριαρχικής στρατηγικής και των ενδοκυριαρχικών ανταγωνισµών αλλά και ως χειραφετητικής προοπτικής των «από κάτω». Τέλος, ένα ακόµα σηµείο ανοιχτού προβληµατισµού αφορά στην ανάλυση του κοινωνικού πεδίου και των αντίστοιχων διεργασιών που διαµορφώνονται, µέσα σε µια συνθήκη όξυνσης του εθνικισµού και του συντηρητισµού (στον λεγόµενο «δυτικό κόσµο» και όχι µόνο), από το ερώτηµα της ύπαρξης ή της δυνατότητας παραγωγής κοινωνικών συσπειρώσεων και συµµαχιών πάνω σε µια εθνοπατριωτική βάση, µέχρι τις δυνατότητες απόρριψης της εθνικής αυταπάτης από τις υποτελείς τάξεις.
