Η διαμαρτυρία για την απουσία της πολιτείας σε μια φυσική καταστροφή είναι διαμαρτυρία για την αθέτηση αυτής της συμφωνίας που έχει ρητά ή άρρητα γίνει ανάμεσα στις κυρίαρχες και τις υποτελείς τάξεις. Οι υποτελείς τάξεις δεν δουλεύουν χωρίς ανταλλάγματα. Γι’ αυτό και σκοπός των κυρίαρχων είναι να τις υποτιμήσουν όλο και πιο πολύ για να μην εννοούν πολλά πράγματα όταν λένε ζωή. Αλλά δεν θέλουν να τις σκοτώσουν. Κάποιος πρέπει να δουλεύει.
Το συμβόλαιο ενάντια στον θάνατο είναι η θεμελιώδης πηγή της κοινωνικής ειρήνης ανάμεσα σε κυρίαρχες και υποτελείς τάξεις. Άνισες μεν οι πλευρές, συμβόλαιο δε. Για παράδειγμα, το διαφωτιστικό πρόταγμα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα» της Γαλλικής Επανάστασης εκφράζει την ριζική, ιδεολογικά, ανανέωση αυτού του συμβολαίου. Η ιστορία των αγώνων των κομμουνιστικών κινημάτων των τελευταίων αιώνων για όλο και μεγαλύτερη ανατίμηση της ζωής είναι κυρίως μια ιστορία διαπραγμάτευσης γύρω από τους όρους αυτού του συμβολαίου. Γι’ αυτό το πρόταγμα για την κοινωνική επανάσταση ως κοινωνική απελευθέρωση, στον πυρήνα του και ταυτόχρονα στο άκρο του, δεν μπορεί παρά να διατυπωθεί ως εναντίωση στο ίδιο το συμβόλαιο με τους Κυρίαρχους ή αλλιώς ως «Ελευθερία ή Θάνατος».
