Κείμενο του ιταλού αναρχικού Αντρέα Πάπι στο περιοδικό A Rivista Anarchica για την ισραηλο-παλαιστινιακή σύγκρουση με αφορμή τα γεγονότα του καλοκαιριού του 2014. Το κείμενο παραμένει ακόμη επίκαιρο γιατί αποτελεί ένα καλό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η αναρχική κριτική προσεγγίζει το “παλαιστινιακό ζήτημα” χωρίς ίχνος αντισημιτισμού, ισλαμοφοβίας και άλλων δαιμονοποιήσεων, αρνούμενη κάθε ταύτιση με τις εκατέρωθεν ηγεσίες και καταγγέλλοντας τα εξουσιαστικά τους παιχνίδια εις βάρος των λαών που δήθεν υπερασπίζονται. Πέρα δηλαδή από την ορθότητα των επιμέρους επιχειρημάτων το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η σκέψη του Πάπι σκιαγραφεί μερικούς από τους βασικούς άξονες που χαρακτηρίζουν την ελευθεριακή προσέγγιση: αναγνώριση της πολυπλοκότητας της κατάστασης και αποφυγή κάθε μανιχαϊσμού και βέβαια της συνωμοσιολογίας, κριτική στην ανεπάρκεια και τη στρέβλωση που χαρακτήριζε ανέκαθεν την αντιιμπεριαλιστική αριστερή στάση, κριτική στον κρατισμό και διαχωρισμός των συμφερόντων των ηγεσιών από τα συμφέροντα των πληθυσμών που εξουσιάζουν, κριτική στα ολέθρια αποτελέσματα των εκατέρωθεν μιλιταρισμών, στις πολιτικές του κράτους του Ισραήλ (στις δυσανάλογα συντριπτικές απαντήσεις του στρατού, στους εποικισμούς και τον έλεγχο του νερού), τις αυτοκτονικές τακτικές των παλαιστινιακών ηγεσιών εναντίον του λαού που δήθεν υπερασπίζονται και την απαράδεκτη ιδέα της “θυσίας” και του “μαρτυρικού θανάτου”, στον ισλαμιστικό φονταμενταλισμό, κριτική στην εβραιοφοβία και τον ξεκάθαρο αντισημιτισμό της απαίτησης για εξολόθρευση του κράτους του Ισραήλ, επικέντρωση της αναρχικής πρότασης στα ελευθεριακά ιδανικά (ενάντια σε κάθε κρατική λογική και καταπίεση), στον αντιμιλιταρισμό και την ανάδειξη των αντιπολεμικών-συμφιλιωτικών φωνών και στους δύο λαούς – ούτε με τη Χαμάς ούτε με το κράτος του Ισραήλ αλλά με εκείνους ανάμεσα στους δύο λαούς που εργάζονται «για την παύση της σύγκρουσης και την ελεύθερη συνύπαρξη των λαών (και των ατόμων), για τα δικαιώματα των γυναικών, των μειονοτήτων κι όλων των καταπιεσμένων».
Kατηγορίες
-
Πρόσφατα άρθρα
- Το Μαύρο Σάββατο της Θεσσαλονίκης
- Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας
- Για τις κατώτερες τάξεις η κρίση της πανδημίας και κάθε περίοδος είναι καιρός αγώνα.
- Η Ελευθεριακή Ομάδα Εργατών (Libertarian Workers’ Group) και η μετεξέλιξή της
- Αναρχικοί μαχητές από το Rio Plata της Αργεντινής στο ισπανικό ελευθεριακό κίνημα
- Simon Berthold, αναρχικός μαχητής στην εξέγερση της Baja California του 1911
- Victoria “La gringa” Grisonas, αναρχική μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας Ουρουγουάης (FAU) και της ROE (Αντίσταση Φοιτητών Εργατών) – δολοφονημένη από το κράτος
- Telba Juarez και Eduardo Chizzola, μέλη της Αναρχικής Ομοσπονδίας Ουρουγουάης (FAU) – δολοφονημένοι/ες από το κράτος
- León Duarte, συνδικαλιστής και αγωνιστής της FAU (25/4/1928- )
- Μικρές βιογραφίες Μαχνοβιτών του Dibrivki
- Rudolf Rocker, βιβλιοδέτης και αναρχικός -ντοκιμαντέρ (αγγλικοί υπότιτλοι)
- Ο Επαναστατικός Αναρχισμός και το κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης
- Μνήμη Francisco Ponzán Vidal, αγωνιστής της CNT (30/1/1911-17/8/1944)
- Ενάντια στην καπιταλιστική πανδημία, Αλληλεγγύη μεταξύ των λαών.
- The Anvil – Newsletter of Melbourne Anarchist Communist Group