Τα πρώτα ερωτικά της ποιήματα για την γυναικεία ομορφιά τα έγραψε με το αρσενικό ψευδώνυμο Luciano de San-Saor και δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά, το 1918, στο λογοτεχνικό περιοδικό «Los Quijotes».
Θεωρούταν μία από τις σπουδαιότερες ποιήτριες του Ουλτρισμού, ενός avant-garde λογοτεχνικού κινήματος της εποχής, και μάλιστα η μόνη γυναίκα. Έγινε αναρχική στη δεκαετία του ’20, ανέλαβε τον ρόλο της γραμματέας σύνταξης στη CNT της Μαδρίτης, και άρχισε τακτικά να δημοσιεύει άρθα στη «Tierra y Libertad», «La Revista Blanca» και «Solidaridad Obrera», καταδεικνύοντας τον κεντρικό ρόλο του φεμινισμού στην ταξική πάλη. Μετά από αυτη τις την δραστηριότητα ανάμεσα στους άντρες συναδέλφους της, συν-ίδρυσε το 1936, τις Mujeres Libres, μαζί με τη Mercedes Comaposada και την Amparo Poch y Gascon. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα ποιήματα της έγιναν λιγότερο λυρικά και περισσότερο πολιτικά και συλλέχθηκαν στο «Romancero de Mujeres Libres» (Μπαλάντες των Ελεύθερων γυναικών, 1937), όπως και πολλά από τα άρθρα της στο «Horas de Revolución» (Οι ώρες της Επανάστασης, 1938). Τον Μάιο του 1938, έγινε γενική γραμματέας της Solidaridad Internacional Antifascista (SIA) και αργότερα εκδότρια της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Umbral» (Κατώφλι), στην οποία και γνώρισε τον σύντροφό της América Barroso. Μετά τη νίκη του Φράνκο, έφυγαν για το Παρίσι, αλλά αναγκάστηκαν να επιστρέψουν παράνομα στην Ισπανία μετά τη ναζιστική εισβολή στη Γαλλία.
