“Η κυρίαρχη αφήγηση για τους πρόσφυγες και μετανάστες εσκεμμένα κρατάει στην αφάνεια τις αιτίες του ξεριζωμού τους, τις διαδρομές θανάτου που τους ακολουθούν: πόλεμος, οικονομική λεηλασία και την ευθύνη των δυτικών κρατών στη στρατιωτική και οικονομική ισοπέδωση. Ενώ σε δεύτερο χρόνο με ανάλογη χυδαιότητα επιχειρεί να διατυπώσει ως αλληλεγγύη την φιλανθρωπία της κουβέρτας – της σακούλας – του συσσιτίου.
Ταυτόχρονα, η βολική στοχοποίηση των «διακινητών» προσπαθεί να αποκρύψει το προφανές: οι δουλέμποροι δεν είναι τίποτα άλλο από
«υπάλληλοι» των δολοφονικών πολιτικών της αιματηρής θωράκισης των συνόρων.
Έτσι, ενώ παντού στο ευρωπαϊκό έδαφος ξεφυτρώνουν φράχτες, με δολοφονικότερη αιχμή το φράγμα του Έβρου, την ίδια στιγμή ένας φτηνός ανθρωπισμός (με σύντομη ημερομηνία λήξης) απλώνει συρματοπλέγματα
στις ζωές των φυγάδων: είναι περιττοί, πλεονάζοντες, ανεπιθύμητοι, ένα μέγεθος για «λογιστική διαχείριση». Παράλληλα, η περιορισμένη
αναγνώριση κάποιων ως προσφύγων (κυρίως των Σύρων) διαμορφώνει τους όρους του περαιτέρω θεσμικού και κοινωνικού υποβιβασμού, αποκλεισμού, καταστολής, εγκλεισμού, εκμετάλλευσης ή εξόντωσης των
προσφύγων και μεταναστών «χωρίς χαρτιά». Και κάθε μέρα ο αριθμός των πνιγμένων μεγαλώνει.”
Απόσπασμα από “Μετανάστευση, προσφυγιά και εργασία” – Wild Cat
Μετανάστευση, προσφυγιά και εργασία WildCat