Το Πολυτεχνείο ανήκει στους νεκρούς του
Σήμερα πίσω από τα πανηγύρια και τα μνημόσυνα, πίσω από τη νερουλή συνθηματολογία των πολιτικών κομμάτων διακρίνεται η αιώνια επιθυμία των νοικοκυραίων. Το «ποτέ πια άλλο Πολυτεχνείο!» δεν σημαίνει «ποτέ πια άλλος φασισμός!» αλλά: «ο αγών εστέφθη υπό επιτυχίας» ή «καθίστε τώρα φρόνιμα». Μα πάνω από τις νουθεσίες ή τις διαταγές εθναρχών, κομισάριων, μεσιών και τραμπούκων ακούγονται κάποιες άλλες φωνές στο πεζοδρόμιο: «Ένα, δυο, τρία, πολλά Πολυτεχνεία!».
Η σπουδαστική εξέγερση κηδεύτηκε προχθές. Πέρασε ήδη στις εθνικές επετείους – κρατικοποιήθηκε. Οι νεκροί του Πολυτεχνείου χάθηκαν μέσα στην εικόνα του αγνώστου στρατιώτου.
Το Πολυτεχνείο πέθανε – Ζήτω το Πολυτεχνείο.
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, περιοδικό Σημειώσεις, 26-11-1974
(αναδημοσιευμένο στο Πανοπτικόν 20)